"The Gambian Experience"

Zondag, na het doen van de wekelijkse was, hadden we besloten dat het misschien wel leuk zou zijn om eens te kijken of we de mangrove konden gaan verkennen. Eenmaal buiten de compound hebben we geprobeerd het terrein te verkennen. Gezien het hoge water wordt de grond heel drassig. Daarnaast zorgen de holletjes van de krabben er nog eens voor dat je extra gemakkelijk met je voeten in de blubber zakt. Zeer prettig! Op een gegeven moment zijn we niet meer verder gelopen, omdat we daarvoor best een groot stuk water moesten oversteken waarvan we de gevaren natuurlijk niet kenden. Bij het teruglopen was de kudde koeien richting ons gekomen. Op zich geen probleem om daar vlak langs te lopen, zij het niet dat er twee stieren in groot gevecht waren met elkaar! Ze schoten van de ene naar de andere kant, en bij de gedachte dat we daar langs moesten brak het zweet me uit. Toen ze even wat verder naar rechts waren zijn we dan ook zeer snel teruggelopen richting compound om de vechtende stieren achter ons te laten.

Na wat bijgekomen te zijn in een hangmat en toe te kijken hoe een stel Gambiaanse kinderen zonder kleding van het hoge water geniet, besluiten we bij het water in de zon te gaan liggen. Wanneer het water flink gezakt is zien we in de verte de apen al weer aankomen. We kunnen bedenken dat ze over willen gaan steken en dat dit enkel kan als ze ons passeren. Het lijkt ons wel gaaf om ons te verbergen in het hutje boven het water, met de hoop dat ze vlak langs ons gaan oversteken. Langzaam maar zeker komen er wat apen uit de mangrove en gaan op verkenning door vast wat beestjes uit de modder te eten. We wachten lang, maar helaas zonder al te veel resultaat. De apen blijven in de buurt van de mangrove. We besluiten op te staan en terug te lopen naar de compound om dan de apen maar weer vanaf daar te bestuderen. Achteraf zijn we misschien maar blij ook dat we daar niet hebben gewacht. Het heeft zeker nog anderhalf uur geduurd voordat de hele groep de mangrove heeft verlaten om langzaam maar zeker de oversteek te maken. Daarnaast weet je ook niet hoe de apen op ons gereageerd zouden hebben als ze ons midden in hun oversteek in het hutje zouden hebben ontdekt.

Zondagavond gaan een aantal Gambianen van de compound naar de zandbank (het water is inmiddels gezakt waardoor deze eindelijk vrij is komen liggen). We besluiten mee te gaan en al snel zitten we in een typisch Afrikaans vissersbootje dat net genoeg plek biedt voor de zes personen die naar de overkant willen. Het bootje is echter zo dicht op het water dat je met de minste schommeling al bijna kapseist. Na bijna een paar hartverzakkingen van het schommelen te hebben gehad, bereiken we veilig en wel de zandbank. Iedereen heeft me inmiddels uitgelachen om mijn angst om te kapseizen. Bij de zandbank zijn al meer mensen die driftig op zoek zijn naar oesters en andere schelpdieren. Bij gebrek aan andere tijdbesteding besluiten Floor en ik mee te gaan zoeken. Het is een kwestie van met je handen onder water in het zand wroeten op de hoop dat een dichte schelp in je hand valt. Na wat oefening heb ik dan ook de eerste schelpjes te pakken. Na verloop van tijd besluit ik dat ik eigenlijk meer zin heb om ook hier de omgeving te gaan verkennen. Floor en ik besluiten te proberen het water over te steken. Het blijkt redelijk ondiep, en al snel bereiken we de andere zandbank. Deze blijkt nog wat drassig te zijn, maar onze nieuwsgierigheid zorgt ervoor dat we verder lopen tot we de mangrove bereiken. In de mangrove zien we openingen die lijken op paden. Het ziet er enorm mysterieus uit en we voelen ons hier dan ook net Pocahontas die in ieder water weer nieuwe doorgangen ontdekt. We horen vreemde geluiden en durven dan ook niet goed het pad te gaan volgen. Wanneer Binta zich met de rest bij ons voegt verteld ze dat de geluiden van de oesters afkomen. Deze maken een tikkend geluid. Ze zegt dat je best de paden in kunt gaan, maar dat je dan wel tot je benen in de modder zakt. Aangezien dit ons niet echt handig lijkt, besluiten we dan ook om maar om te keren en verder te gaan op schelpdierjacht!

Dinsdagochtend sta ik gefascineerd te kijken naar de bananenplanten op onze compound. Ik kan al vrij snel constateren dat ze er eigenlijk niet zo best bij staan. Ik vraag bij de mannen wanneer we aan de planten bananen kunnen verwachten. Op andere plekken heb ik ze namelijk al vaker gezien, terwijl ze bij ons niet lijken te willen groeien. Na een lang verhaal blijkt dat ze eigenlijk best lang kunnen groeien, en als cadeautje krijgen wij onze eigen bananenplant! Vol overgaaf en liefde storten wij ons dan ook op onze eigen plant.
Na het werk verteld Ibu ons vol trots dat hij die dag een slang heeft gevangen. We geloven er eerst niet veel van totdat hij ons de huid van het beest, vastgespijkerd aan een stuk hout, laat zien. De slang blijkt zeker zo groot als hij en hij heeft hem gevild om de huid ervan te kunnen verkopen. Het blijkt om een slang te gaan waarvan de beet niet giftig is, maar juist de aanraking van de staart kan al zeer snel dodelijk zijn. Dit is dan ook de reden dat Ibu hem heeft dood gemaakt. Best slim natuurlijk om daarna de huid eraf te halen en hier de winst van in te zien. Diezelfde avond laat hij ons het beest zien dat nog buiten de compound ligt. Werkelijk waar, ik heb nog nooit zo iets ranzigs gezien: een rood, ontveld beest waar de vliegen op zitten! Wij vragen ons af hoe het kan dat Ibu hem kan doden en villen zonder dat hij vergiftigd wordt. Heel zeker van zichzelf laat hij ons een soort van Talisman zien die hij ter hoogte van zijn broekriem draagt. Nu hij het laat zien ben ik me er ook van bewust dat het niet de eerste keer is dat ik touwtjes met kralen om de heupen zie. Hij verteld ons dat deze Talisman niet zomaar te krijgen is en dat deze je tegen van alles en nog wat kunnen beschermen. In het geval van Ibu beschermt hij tegen gevaar/vijanden. Dat is volgens hem dan ook de reden dat hij de slang heeft kunnen doden. Een beetje gek als je het mij vraagt, maar wel mooi dat de mensen hier in dergelijke beschermengelen geloven (misschien ook wel een beetje gevaarlijk eigenlijk…).

Dacht ik dat ik met een brandwond wel de meest vieze (en ook stinkende) wond gezien te hebben, krijg ik vrijdag weer een geheel nieuwe ervaring op het gebied van wondzorg. Een man was dinsdag al gekomen met een enorm gezwollen hand. Aan de binnenkant van de hand had hij al een open abces, en aan de buitenkant zat een nog dichte. Gezien de pijn die hij eraan had werd er besloten deze open te snijden. Vervolgens wordt er zo’n druk op gegeven tot al het gele wondvocht eruit is en er schoon bloed uit stroomt. Uiteindelijk bleef er een leeg abces over wat een beetje lijkt op een leeg gelopen blaar.
Vrijdag kwam de man terug om de wond opnieuw te laten verbinden. Eigenlijk zagen de wonden er nu nog niet heel veel beter uit, zelfs iets slechter. Jeleka wilde de wond aan de buitenkant schoonmaken met betadine. Wanneer dit erin druppelt blijkt het er echter aan de onderkant uit te lopen! Het blijkt dat de geopende abcessen inmiddels zijn samengevallen waardoor er nu een gat in zijn hand is ontstaan met een diameter van 5mm! (dikte van een potlood?). Hiermee lijkt de grens van vreemde/vieze wonden bereikt, maar wie weet wat me nog te wachten staat…

Vrijdag hebben we Floor haar verjaardag gevierd. Wat was ze zenuwachtig vooraf! Donderdag is Tasmara naar Lamin geweest op cadeautjesjacht. Toen ze zonder iets te zeggen de bushtaxi in stapte, deed ik natuurlijk alsof ik extreem verontwaardigd was. Floor had ’s avonds bij het eten pas door dat ik er echt wel van wist, goed gespeeld dus ;-)! ’s Ochtends om 7 uur opgestaan om ons huisje te versieren en het ontbijt klaar te maken. Kumba had heerlijke omelet gemaakt en Tasmara had voor sinaasappelsap, cakejes en banaantjes gezorgd. Alles bij elkaar een heerlijk uitgebreid ontbijt.
Bij aankomst op de kliniek wordt Floor vervolgens opgewacht door zingend personeel. In hun beste Engels zingen ze Happy Birthday voor haar wat eigenlijk best goed klinkt!
Na het werken willen Floor en Tasmara weer gaan zwemmen in de rivier. Tot op heden ben ik er nog niet in geweest aangezien ik het niet prettig vindt dat er vissen in zitten die je door het zanderige water niet kunt zien. Gezien de hitte besluit ik het vandaag toch maar eens te gaan proberen. Eenmaal in het water is het echt heerlijk! Een stel Gambianen en een nieuw gekomen Nederlander gaan met ons mee, en voordat we het weten hebben we de zandbank aan de overkant bereikt (en dat is best wel ver zwemmen). Gezien het water nu redelijk hoog is lijkt het me wel leuk om de mangrove te gaan verkennen (de vorige keer was het droog waardoor de grond drassig is, nu zouden we er bij wijze van spreken in kunnen zwemmen). Wanneer we dan ook de volgende zandbank bereiken is dat ook het eerste waar ik bij Ibrahim naar vraag. Hij raad ons echter af hier in te gaan. Onder water hangen namelijk de oesters aan de wortels van de mangrove. Wanneer we te dicht bij komen klappen deze oesters dicht, en als jij er dan tussenzit kunnen deze wonden veroorzaken. Niet handig dus om aan te beginnen!

’s Avonds bij het kampvuur wordt Floor haar verjaardag groots gevierd! Iedereen zingt en danst en het klinkt echt supermooi. Wanneer ik vraag wat ze aan het zingen zijn krijg ik het volgende antwoord: “It’s Djola’s song for the president”….
Bij het vuur krijgt Floor ook allerlei Afrikaanse cadeautjes, en o wat zou ik hier graag jarig willen zijn! Met al het dansen en zingen waan ik me zo gelukkig! En ik kan steeds beter begrijpen waarom al die afrikanen zo’n gelukkig leven lijden zonder ook maar iets van luxe te hebben. Luxe zorgt namelijk vaak voor verplichtingen, die ze hier absoluut niet kennen. Daarnaast hebben ze altijd hun dierbaren in de directe omgeving en lijden ze een geweldig buitenleven. Hoe gelukkig kan een mens zijn! En hoe gelukkig ben ik om daar deel van uit te mogen maken? Ik heb het nu al mogen ervaren, The Gambian Experience!

Veel liefs,

Mars

Kijk mijn foto’s op www.marshalankreijer.mijnalbums.nl
Ik heb ook geweldige filmpjes die ik jullie supergraag wil laten zien, maar ik heb nog geen manier gevonden om deze te kunnen publiceren. Als iemand een idee heeft…laat het me weten!! (de filmpjes zijn zeker 200MB per stuk)