Brikama

Woensdag hebben Floor en ik een vrije dag opgenomen om zo samen met m’n ouders richting het zuiden te gaan. Eerst zijn we met Shylock naar Brikama gereden om daar de Craft Market te bezoeken. Hier wordt voornamelijk houdsnijwerk verkocht en kun je ook zien hoe men de beeldjes met handen en voeten maakt. Het is dan ook bij uitstek de plek om souvenirs in te slaan (ik geloof dan ook dat mijn goed gevulde portemonnee aan het eind van de dag een stuk leger was!). Na alle kraampjes te hebben bezocht en flink onderhandeld te hebben, ben ik uiteindelijk dan ook zeer tevreden met mijn aanwinsten!
Toen we klaar waren op de markt zijn we doorgereden richting Kartong. Tussen Gunjur en Kartong ligt namelijk een reptielenfarm die wij zeer graag wilden bezoeken. Solomon (van de kliniek) had ons al verteld dat hij daar ooit gewerkt heeft en dat daar verschillende soorten slangen en andere reptielen te bewonderen en zelfs vast te houden zijn. Dat wilden Floor en ik dan ook absoluut niet missen! Eenmaal aangekomen worden we al snel meegenomen in een rondleiding. Binnen de kortste keren krijgen we een klein slangetje (een eiereneter) in ons hand zodat we vast kunnen wennen aan het idee om een slang vast te houden. Wat later in de rondleiding komt eindelijk het spektakel: we krijgen een python om ons nek! Dit is wel echt iets waar je niet bij na moet denken, want zo’n grote slang is toch niet iets om echt rustig van te worden. Ik moet zeggen dat het wel een kick geeft om uiteindelijk datgene vast te hebben waar je al die tijd naar uit hebt gekeken! Gelukkig kregen we een python omgelegd die niets doet. Later kwamen we namelijk in een kooi met Koningspythons. Het blijkt dat ook deze in principe niets doen, maar wanneer ze extreem aangevallen worden kunnen ze wel heftig reageren. Ze doden je op dergelijke wijze dat je eigenlijk min of meer jezelf vermoord: iedere keer wanneer de mens inademt klemt de Koningspython zich een stukje strakker om je heen. Bij iedere ademhaling neemt hij dus de vrijgekomen ruimte in waardoor je weet dat wanneer je inademt dit langzaam je eigen dood wordt! Maar anderzijds moet je natuurlijk wel ademhalen, omdat je anders natuurlijk ook van je graatje gaat…
Wanneer we bij Shylock aangeven dat wij alles gezien hebben wat we voor die dag hadden gepland, besluit hij ons nog mee te nemen naar wat hij bestempelt als een van de mooiste stukjes strand van Gambia (Sanyang). Wanneer we er aankomen begrijpen we het meteen. Het water is er blauw en de stranden zijn er nog net niet wit. Daarnaast liggen er superveel vissersbootjes die op dat tijdstip actief bezig waren met het binnenhalen van de vis. Uiteindelijk hebben we zo een geweldige (vakantie)dag gehad!

Donderdag werden we weer eens getrakteerd op een lunch bij Gabrielle! Deze keer hebben we echt iets heel bijzonders gegeten: aardappelpuree!! (Ja, ik hoor jullie denken: wat is daar nu bijzonder aan?, maar ik heb dit dus al drie maanden niet meer op!!). Na uitgebreid uitgerust te hebben, neemt Gabrielle ons mee op rondleiding door Kunkujang Jattaya. We beginnen bij het sportcomplex (een project waar Frans mee bezig is) om daarna de rest van het dorp te bezichtigen. De rondleiding blijkt op een bijzondere dag te zijn gepland: die dag was er een Registration Centre in Kunkujang. Hier worden de mensen geregistreerd als voorbereiding op de presidentiële verkiezingen in november. Weer iets bijzonders gezien dus!
Daarna neemt de Alkalo (hoofd van het dorp) ons mee naar zijn compound. Als klap op de vuurpijl krijgen we daar het graf van een van de vorige Alkalo’s te zien. Ik verwacht natuurlijk iets heel bijzonders omdat het om een belangrijk man gaat. Het blijkt echt een klein hutje te zijn met wat stenen op de grond in de vorm van een graf. Omdat het natuurlijk toch om een groot man gaat wordt er even vermeld dat er wel regelmatig gebeden wordt bij de dode Alkalo.
Op het einde van de rondleiding lopen we nog door de tuinen van Kunkujang. Dit is een nieuw sponsorproject waar een nicht (en haar naaste familie) van mijn moeder een flinke bijdrage aan geleverd heeft. De tuinen waren eerst bij de rivier, maar daar is de watervoorziening slecht doordat de rivier zout water meeneemt. Zodoende zijn de tuinen nu verplaatst naar de voorkant van het dorp, al kost het dan wel wat meer moeite om aan water te komen.

Vrijdagavond heeft Ebou ons meegenomen op boottocht op de Bolong (de zijarm van de rivier). Eerst heeft hij ons Makasutu laten zien. Dit is een soort vakantiepark met huisjes die drijven op het water. Met wat slap gelul heeft hij er voor gezorgd dat we uiteindelijk aan wal konden en zo ook het enorme paradijsje op aarde konden bewonderen. Mocht er iemand plannen hebben voor een huwelijksreis: Makasutu is zeer aan te bevelen (zorg wel voor een goed gevulde portomonnee).
Na een minuut of tien zijn we weer verder gegaan met onze boottocht. Ebou zou ons meenemen naar een plek waar de vogels 's avonds overnachten. Na een lange rit zijn we er uiteindelijk. Vervolgens blijkt vogelspotten voor de mannen niet echt te zijn weggelegd. Ebou en pap hebben het zo gezellig dat alle vogels door hun geluid worden weggejaagd! Maargoed, we hebben ze in ieder geval zien vliegen ;-).

Nog een goede mededeling voor al diegenen die voor mijn vertrek geld aan mij hadden meegegeven voor sponsoring: we hebben voor elkaar dat een deel van het geld gebruikt gaat worden voor ondervoeding. Het plan is om heel wat zakken granenmix te kopen waar zeer voedzame pap van gemaakt kan worden.