Banjul

Zaterdag waren we (alweer) op het strand! Deze keer lagen we op terrein van het Bijilo Beach Hotel. Gabrielle had dan ook geregeld dat we gebruik mochten maken van het zwembad zodat we lekker konden zwemmen in schoon water. Aangezien ons lichaam hier nogal wat zand vangt, was het echt heerlijk om jezelf eens schoon te kunnen zwemmen in schoon water!
Aan het eind van de dag hebben we gezien hoe de visnetten werden binnengehaald. Er staan dan zoveel mensen aan het net te trekken dat je verwacht dat er duizenden vissen zijn gevangen, maar bij het binnenhalen van het net blijken het er echter lang niet zo veel te zijn! Wel is in het net van alles verzameld: kwallen, kreeften, alen en allerlei lokale vissen.
Toen we terug reden naar Kubuneh kwamen we onderweg een man in een van de maskers tegen. Hij blijkt de leider te zijn van de groep jongens die net de besnijdenis hebben ondergaan. We hadden deze maskers natuurlijk al bij de Krokodillenvijver zien hangen, maar het beeld is pas echt compleet als je iemand het ziet dragen!

Zondag zijn we naar Banjul geweest. Van te voren hadden we een heel plan opgezet van dingen die we daar wilden gaan doen en wilden bezoeken. Zo wilden we graag naar het Nationaal museum, hadden we leuke restaurantjes in het boek van Floor gezien en wilden we naar de Albert Market.
Eenmaal in Banjul besluiten we eerst naar July 22 square te gaan. We verwachten een plein en ergens daar in de buurt zou dan een vrijheidsmonument moeten staan. Wij zoeken, blijkt July 22 square een grasveld te zijn waar tegenwoordig sportevenementen plaatsvinden. Bij het grasveld zie ik wel een enorm grote witte boog, wat in mijn beleving wel eens het vrijheidsmonument zou kunnen zijn. Ik probeer deze dan natuurlijk ook zo mooi mogelijk op de foto te krijgen! Aangezien we in Banjul al de hele tijd lastig werden gevallen door mannen die beweren ons toch echt te kennen (het is een belediging als je mensen écht kent maar vergeten bent wie ze zijn, waardoor ze dus proberen contact met ons te leggen door te zeggen dat ze ons kennen), negeerden we de man die op ons afkwam bij het monument. Hij blijft echter doorpraten en zegt dat we echt naar hem moeten luisteren. Hij verteld dat hij snapt dat we de andere mannen negeren, maar hij meent echt niet zo te zijn. We blijven hem negeren totdat hij iets begint te zeggen over de witte boog. Het blijkt namelijk een belangrijk gebouw te zijn dat niet gefotografeerd mag worden. Hij verteld dat als de bewakers het zouden zien dat je opgepakt zou kunnen worden! Deze keer dus een man die echt het beste met ons voorheeft ;-). Het vrijheidsmonument blijkt een klein beeld te zijn dat vlak naast ons stond, maar wat in mijn ogen niet veel weg had van een vrijheidsmonument…

Na het voorval vragen we de man gelijk naar het museum. Hij wijst ons hoe we er moeten komen en we gaan dan ook met goede moed op pad. Het is in de zon zo’n 50ºC, dus zijn we wel toe aan verkoeling in het museum. Wanneer we het gevonden hebben blijkt het echter gesloten te zijn op zondag! Inmiddels zijn we afgepeigerd, maar het lijkt Tasmara en mij een goed plan om ergens te gaan zitten zodat we even kunnen bijkomen. Aangezien we in het boek van Floor een restaurantje hadden gezien die verse sapjes verkoopt, besluiten we daar heen te gaan. Eenmaal daar aangekomen blijkt dat ook deze dicht is op zondag. Teleurstelling na teleurstelling volgen elkaar dus op, nadat we anderhalf uur (exclusief wachttijd in Kubuneh van ruim 1 uur op een Bushtaxi!) hebben gereisd om in Banjul te komen!

Omdat we toch niet voor niets deze hele reis hebben gemaakt, besluiten we nog even over de Albert Market te lopen. In een wirwar van straatjes worden allerlei spulletjes verkocht: kleding, slippers, fruit en groenten, sieraden, vis, etc. Op een gegeven moment komen we een jongen tegen die ons wel mee wil nemen over de markt. Hij lijkt erg aardig te zijn en hij wil ons natuurlijk graag meenemen naar zijn eigen winkeltje met souvenirs: houtsnijwerk, schilderijtjes van olieverf, sieraadjes, etc. Bovendien neemt hij ons mee naar het water. Bij Banjul mondt The Gambia River namelijk uit in de zee, en dat wilden we natuurlijk niet missen! Eenmaal aangekomen bij zijn winkeltje komen we natuurlijk niet meer zo makkelijk van hem af als we aan hem zijn gekomen ;-).
Eigenlijk hadden we als laatste item van de dag gepland dat we in Arch 22 zouden gaan. Dit is een soort Arc de Triomphe alleen dan in Banjul. We wisten dat het de toegangspoort van Banjul was, maar desondanks hadden we toch het beeld van de ark in Parijs voor ons neus: een ark op een mooi plein waar duidelijk uitzicht op is. De ark had in mijn ogen wel ongeveer dezelfde afmeting, maar het stond daar maar een beetje eenzaam te wezen op een rotonde van het minimale formaat dat de ark beslaat. Aangezien we zo moe waren wilden we er dan ook niet meer heen lopen en heb ik snel een foto genomen toen we er met de taxi langsreden.
Omdat we deze dag vol teleurstellingen toch nog enigszins leuk af wilden sluiten, besluiten we in Serekunda een tussenstop te maken bij de grote supermarkt.

Donderdag heeft Binta ons laten zien, en geleerd, hoe je cashews moet branden. Het cashewseizoen is hier namelijk aangebroken waardoor iedereen ijverig bezig is met het verzamelen en branden van de noten. Wanneer je echter niet goed oppast kun je brandwonden overhouden aan de cashwes. De cashewnoten zitten in een soort coconnetje dat weer hangt aan de cashewappel (die je overigens ook kunt eten en een beetje naar ananas smaakt). De coconnetjes worden zwartgeblakerd in vuur om ze vervolgens met een stok open te hakken. De nog zachte noten zijn dan werkelijkwaar een heerlijke avondversnapering!

Dikke knuffel,

Mars

Bekijk de foto's op www.marshalankreijer.mijnalbums.nl