Lekker weekje

Na twee weken niets van me gehoord te laten hebben (behalve dan die korte mededeling over de filmpjes), zal ik maar weer eens gaan proberen een blog vol te krijgen ;-).
Ten eerste: afgelopen donderdag zaten we precies op de helft van ons verblijf! Het aftellen is nu dus echt begonnen!

Vorige week zaterdag hadden we de was gedaan. Op zich natuurlijk niets bijzonders, zij het niet dat we wilden proberen de stank uit onze handdoeken te krijgen. We dachten dat de stank afkomstig was van een of andere bacterie, waardoor we dachten dat het uitkoken van de handdoeken wel een goede optie zou zijn. Hiervoor hadden we natuurlijk wel gekookt water nodig, die we even bij Kumba gingen vragen. Toen we uitlegden waarvoor we het nodig hadden, vond ze het maar een vreemd plan. We vertelden dat de handdoeken echt niet lekker meer roken en dat we ze daarom dus wilde uitkoken. Kumba vond dat echter niet zo’n goed plan en vertelde toen dat we de handdoeken en de zeep die we hadden maar moesten brengen, dan zou zij ze wel even onder handen nemen. Wij brengen onze handdoeken, en het eerste wat ze doet is ons samen met Isatou hard toelachen: onze handdoeken zien er namelijk smoezelig uit, en wij hebben die vlekken er nooit uitgekregen. Ze verteld dat ze dit overigens wel begrijpt, want wij hebben immers ‘washing machines’. Binnen een half uur heeft Kumba de handdoeken volgens een uitgebreid wasritueel behandeld, en de witte delen op mijn gestreepte handdoeken zijn gewoon weer wit! De volgende keer gaan we bij Kumba in de leer ;-).

’s Middags zijn we naar het strand geweest. Niets bijzonders eigenlijk, maar wat ik jullie wil vertellen is dat we daar eindelijk (Gabrielle heeft het namelijk steeds over haar) Cloudette hebben ontmoet. Zij heeft hier in Gambia een fabriekje in natuurproducten en maakt onder andere zelf crèmes en zeepjes, maar daarnaast ook yoghurt, ijs, pindakaas, jam, etc.
Nog een andere taak die ze op zich heeft genomen: het waarnemen van een urnenfabriek. Voor diegenen die de serie ‘Over mijn lijk’ hebben gevolgd: het is de urnenfabriek van Lonneke! Ze is op dit moment niet meer in staat naar Gambia te komen, vanwege haar zeer slechte gezondheid, waardoor Cloudette een oogje in het zeil houdt voor haar. Bij Cloudette kregen we een rondleiding in haar eigen fabriekje waar tevens ook een aantal urnen gestald stonden. Zo stond er een prachtige olifant en waren er ook heel veel urnen waar handen in terug kwamen (zoals toen in de serie ook regelmatig te zien was). Zo wordt een gewone stranddag toch nog bijzonder!
Om deze bijzondere dag extra goed af te sluiten zijn we ’s avonds gaan uit eten (normaal lunchen we op het strand, maar door ‘Clean the Nation’ konden we pas na 1-en de weg op en hadden we dus besloten om ’s avonds gezamenlijk te eten). Je wilt niet geloven hoe lekker een varkensschnitzel kan zijn als je al lang geen varkensvlees meer op hebt!

Eigenlijk wilde Floor en ik die zondag naar de snakefarm gaan (dat was dan ook de rede dat ik niet op internet kon komen), maar we besloten dat dit toch niet zo’n goed plan was. Zaterdag waren we namelijk naar het strand geweest en onderweg hebben voor het eerst de ‘echte’ Harmatan meegemaakt. Er komt dan een zeer warme wind uit de Sahara die ook nog eens veel stof meeneemt. Rijdend in de taxi leek het net op mist. De warme wind was zo extreem warm dat het niet echt uitmaakte of je nou in de schaduw lag of in de zon. Zodoende leek het ons niet verstandig om met die temperaturen helemaal naar Kartong af te reizen voor een bezoek aan een snakefarm. In plaats daarvan hebben we ’s middags met Binta op zijn Gambiaans, met een Nederlands recept, pannenkoeken gebakken. In de bloem zaten namelijk zoveel beestjes dat deze eerst gezeefd moest worden. De gewone zeef had echter te grote gaten waardoor er alsnog beestjes in de bloem achterbleven. Uiteindelijk is de bloem gezeefd met een sjaal/hoofddoekje van Aya. De pannenkoeken waren echt heerlijk!

Deze week had Solomon (trainee op de kliniek) onze verrassing af! Een aantal weken geleden stuurde hij Tasmara namelijk een smsje met de mededeling dat hij een verrassing voor haar ‘friends’ had. Wij waren natuurlijk razend benieuwd, maar Tasmara beantwoord zijn smsjes nooit aangezien hij haar meer dan leuk vindt ;-). Zodoende hebben we dus even moeten wachten tot we wisten wat het was. Op een gegeven moment vroeg hij wel hoe onze namen geschreven werden, dus ik had al het vermoeden dat hij iets liet maken waar onze naam op zou komen. Nou ik had gelijk: we kregen deze week allebei een armbandje met onze naam! Echter is onze naam wel op zijn Gambiaans geschreven… ik heet hier Masha en Floortje heet hier Floucher (spreek het op z’n Gambiaans Engels uit, dan kom je er wel ongeveer tot…). Het zijn zwarte armbandjes met een drukkertje waardoor we ze af kunnen doen, heel handig! En onze namen zijn in het rood-geel-groen geschreven. Zie de foto op mijn album!

Veel liefs en tot de volgende keer!

Mars

Bekijk mijn foto’s op www.marshalankreijer.mijnalbums.nl.
Aangezien het eindelijk gelukt is om filmpjes te plaatsen en we weten hoe we kleine filmpjes moeten maken, staat er nu wat filmmateriaal op mijn facebook (speciaal hiervoor aangemaakt)!