Safari

In de afgelopen twee weken hebben we enorm veel gedaan, en ik heb jullie dan ook enorm veel te vertellen!

Zondag 8 mei ben ik samen met Floor en pap en mam op bootsafari naar James Island en Albreda/Juffureh geweest. We vertrokken vanaf Lamin Lodge om vervolgens in iets meer dan twee uur aan te komen op James Island. Onderweg zijn we een van de weinige gelukkigen geweest die dolfijnen hebben mogen spotten! Er worden namelijk regelmatig dolfijntrips georganiseerd zonder ook maar één dolfijn te zien, en wij zien ze zonder het te ‘boeken’. Waarschijnlijk ligt het aan de groepssamenstelling, als je bedenkt dat we met dezelfde samenstelling in het Abuko Nature Reserve ook veel bijzondere en zeldzaam zichtbare vogels en apen gezien hebben.
James Island is een van de plekken in Gambia om iets te weten te komen over de slavengeschiedenis. Op dit eiland ligt het gelijknamige Fort James dat in de slaventijd gebruikt werd om slaven te herbergen. Doordat het een eiland was konden de slaven hier niet van ontsnappen en werden ze hier dus gevangen gehouden. Na afloop zijn we aan de overkant van het water Albreda en Juffureh ingegaan om daar nog het museum en andere oude nederzettingen te bezoeken. Vanwege tegenwind duurde de terugweg met de boot circa drie uur en kwamen we ook lekker nat terug ;-).

Woensdag ben ik met pap en mam over de markt van Serekunda gewandeld. Serekunda is de grootste stad van Gambia en heeft dan ook een zeer kleurrijke markt te bieden. Na de markt heeft Shylock (onze gids en taxichauffeur) ons ook nog de Batikfabriek laten zien. Hier zijn een heleboel mensen bezig mooie doeken een kleurrijke invulling te geven. En wij waren de gelukkigen om mee te helpen! Als laatste punt in Serekunda wilden we een tweedehands winkeltje bezoeken die authentieke souvenirs zou verkopen. Komen we daar aan blijkt de winkel dicht te zijn. Geen probleem voor Shylock: even bellen en de man komt speciaal voor ons van een sterfgeval af naar zijn winkeltje!
Omdat pap en mam nog naar de Kachikally Crocodile Pool wilden om met een krokodil op de foto te kunnen, zijn we daarna maar op pad gegaan naar Bakau. Aangezien ik meestal achterin de auto zit en Gambia nog niet zo ver is dat men achterin de auto ook gordels draagt, vergat ik nu ik voorin zat mijn gordel om te doen. Normaal niet zo’n probleem, wil ik de pech hebben dat we net langs een zeer nukkige agente komen die dit helaas niet door de vingers wil zien! We moeten een motoragent volgen naar het politiebureau. Normaal staat hier een boete van D1500 voor, maar omdat agenten hier nu eenmaal niet zo veel verdienen is het heel makkelijk voor Shylock om een agente die hij kent D100 in haar hand te drukken. Een mooi fooitje voor haar, op voorwaarde dat wij weg mogen! Dat is mooi geregeld!
Als afsluiter van de dag zijn we nog naar Tanyi gegaan. Hier meren dagelijks de vissersboten aan waar de vrouwen hun vis vandaan halen. In Tanyi ziet het dan ook zwart van de mensen die op het strand op de vangst staan te wachten. Daarnaast wordt er in Tanyi ook vis gerookt en pap krijgt de mogelijkheid om gerookte haring te proeven! Hij blij, totdat hij erachter komt dat de smaak van Gambiaans gerookte haring toch behoorlijk verschilt met de Nederlandse smaak ;-).

Afgelopen weekend hebben we ons uitstapje gemaakt waar we al lang naar uitkeken: we zijn de binnenlanden in gegaan om de Baboon Islands te bezoeken!! Vrijdagmiddag zijn we om 12 uur vertrokken om vervolgens om 3 uur aan te komen bij onze eerste stop en tevens ook overnachtingsplek: Tendaba Camp. Hier vlakbij ligt nog een klein vliegveldje. Echt een grote grap: midden op de moddervlakte staat een eenzaam bord met daarop de tekst “Tendaba Airport, Terminal No. 3”. Goed en waar zijn dan 1 en 2?
Zaterdagochtend zijn we om 8 uur verder door gereisd richting de Baboon Islands. Wanneer we om 11u aankomen krijgen we de mededeling dat we voor dezelfde prijs een luxer onderkomen krijgen omdat de door ons geboekte huisjes echt te heet zouden zijn! Wij super blij want we krijgen safaritenten die uitzicht bieden op de Mangrove. Één nadeel: om de tent te bereiken moeten we ruim 140 treden lopen! Na lang niet meer intensief gesport te hebben levert dit uiteraard spierpijn op ;-).
De tenten waren echt fantastisch! Je hebt echt het idee dat je op een tropische safari bent. De douche is buiten en maar aan drie kanten afgesloten met een gordijn. Terwijl je in je nakie staat te douchen kijk je dus zo uit over de Mangrove, zo lekker heb ik nog nooit gedoucht!
Zaterdagmiddag en zondagochtend zijn we met de boot de rivier op gegaan. Tijdens de boottocht vaar je langs de eilanden waar de chimpansees op verblijven. De Baboon Islands (verraderlijke naam aangezien het om de chimpansees draait) is een project om chimpansees terug te krijgen in Gambia. Het terrein bestaat uit drie eilanden in het midden van de rivier waarop meerdere groepen chimpansees verblijven. Door middel van het project proberen ze de chimpansees terug te krijgen in de Gambiaanse natuur. Lang geleden leefden chimpansees namelijk nog in Gambia. Een tijd terug zijn ze verdwenen doordat ze door mensen zijn verjaagd. Dit project moet een stap vormen om weer chimpansees in Gambia te hebben.
Behalve chimpansees is er op en rond de eilanden nog veel meer te zien: baboons, Red Colobus monkeys, Green Velvet monkeys, Hippo’s en krokodillen (de vele vogels daar gelaten…). Zondagochtend hebben we niet alleen gevaren: de gids is onderweg ergens aangemeerd om hier een klif te beklimmen! Eenmaal op de klif is er een adembenemend uitzicht over het oerwoud. Daarnaast is hij nog een kleine zijtak van de rivier in gegaan. Wanneer je hier vaart ruik je die typische lucht die je in de Bush van de Arnhemse Burgers Zoo ruikt. We waren dus gewoon midden in een combinatie van oerwoud en mangrove. Al met al was het echt een fantastisch weekend!

Achteraf blijkt dat we dat weekend nodig hadden om fris aan de gang te kunnen met een stel bijzondere patiënten!
Maandag heb ik de Farmacie gedraaid aangezien Kumba Kujabie die dag niet aanwezig was. Op een gegeven moment heb ik een 11 maanden oud jongetje net zijn paracetamol syroop gegeven. Van te voren meende ik al iets te zien aan het jongetje wat me niet beviel: zijn fontanellen leken ingezakt wat normaal een symptoom is van uitdroging. Wanneer hij net zijn drankje op heeft zakt hij op vreemde manier weg. Het lijkt alsof hij in slaap valt, maar dan lijkt hij nog slapper. Op een of andere manier vertrouw ik het niet helemaal, en aangezien Tasmara naast de het jongetjes staat (ze is intussen met een andere patiënt bezig) vraag ik haar eens te kijken. Op het moment dat ze kijkt draaien de ogen van het jongetje wit weg, en ik vraag haar direct Gabrielle te halen (ik moet er immers helemaal achter het bureau voor vandaan klimmen). Gabrielle komt direct en trekt meteen het jongetje uit de armen van de moeder, waarop deze (gelukkig) overstuur raakt. Wanneer een arts/verpleegkundige dit doet lijkt het hier een soort teken te zijn dat er iets goed mis is. Gabrielle legt het kindje op bed en het blijkt een adem-/hartstilstand te hebben! Met één flinke slag op zijn borstkas blijkt zijn hart gelukkig al weer geactiveerd en het jongetje begint gelukkig hard te halen. Vervolgens krijgt hij een sonde om zo gemakkelijk ORS toe te kunnen dienen, aangezien het jongetje waarschijnlijk in shock was geraakt door uitdroging. De kans bestaat dat wanneer ik mijn gevoel die ochtend niet gevolgd zou hebben, dat de moeder zo met het kindje naar huis was gegaan en het dan dus zou te komen overlijden! Zo blijkt maar: vertrouw altijd op je ‘niet pluis-gevoel’!

Dinsdag is wederom een bijzondere dag. ’s Ochtends gaat er een zwangere vrouw in de bevallingskamer liggen. Wanneer we navraag doen blijkt dat ze negen maanden zwanger is, maar dat het kindje dood blijkt te zijn! Na heel wat handen en voeten werk komen we erachter dat ze maandag op weg naar de kliniek is bevallen en dat kort naar de geboorte het kindje is overleden. Wanneer we op haar papieren kijken blijkt het dat ze 23/3 voor het laatst naar de Antenatal Care is geweest en dat ze toen al 36 weken zwanger was. Alles bij elkaar heeft ze het kind dus misschien wel 10 maanden gedragen! Door geldgebrek kon ze niet op tijd bij de kliniek komen, echt weer zo’n typisch Afrikaanse situatie!
Na afloop van de werkdag besluiten Tasmara en ik nog even te blijven om aan het blog en de foto’s te werken. Na ongeveer een uur wordt er driftig op de gesloten deur gebonkt met de mededeling dat het echt dringend is. Wanneer Tasmara buitenkomt treft ze een zeer verzwakte vrouw aan waarop ze mij er meteen bij roept. De vrouw blijkt van circa 1.5 meter uit een boom te zijn gevallen. Haar zwager heeft haar plat op haar buik gevonden, en mogelijk zijn er dus wel een aantal gebroken ribbetjes. Wanneer we de controles doen blijkt haar bloeddruk slechts 69/44 te zijn terwijl haar hartslag rond de 103 is. Dit kan normaal gesproken een teken zijn dat een patiënt richting shock gaat. Wij hebben direct Gabrielle gebeld en verder gekeken in hoeverre ze aanspreekbaar was. Ze zakte steeds weg, maar op vragen wist ze wel de juiste antwoorden te geven. Uiteindelijk heeft Gabrielle een infuus ingebracht en haar in de ambulance meegenomen naar het ziekenhuis in Banjulinding.
’s Avonds belt Gabrielle ons nog even voor een update. Marie (de huishoudelijke hulp op de compound van Gabrielle) had namelijk grote vraagtekens bij de situatie. Volgens haar gaan volwassen vrouwen namelijk nooit de boom in om brandhout te halen (dit vertelde de man aan mij)/mango’s te plukken (dit is wat de man aan Tasmara vertelde). Marie zegt namelijk dat men normaal de kinderen dit werk laat doen en dat ze vermoed dat deze vrouw dus mishandeld is. Wanneer Gabrielle naar de Alkalo van Kunkujang gaat om hier ‘aangifte’ van te doen, blijkt dat de echtgenoot van de gewonde vrouw inderdaad bekend staat met gebruik van geweld. Als ’s avonds de zwager belt voor een update (de vrouw is inmiddels in de operatiezaal vanwege interne bloedingen) en Gabrielle nogmaals vraagt of ze wel daadwerkelijk uit een boom is gevallen, antwoord hij hier nogal gespannen op en gooit vervolgens de telefoon erop. Trek je eigen conclusies…..

Zo zie je maar dat je heel wat ontspanning nodig hebt om vervolgens een heftige week tegemoet te gaan!

Heel veel liefs,

Mars

P.S.: Voor foto’s check www.marshalankreijer.mijnalbums.nl. Speciaal voor deze reis heb ik een Facebook account aangemaakt om hier filmpjes op te kunnen plaatsen. Wanneer je me aanmeldt als vriend, dan kun je deze video’s bekijken.